Nog een paar dagen en dan begint mijn nieuwe leven. Zo voelt het echt, want ik ga nu zelf de vloer op, om in de praktijk te brengen waar ik in theorie al zoveel mee bezig ben geweest. Leren. Maar aan een heel andere doelgroep.
Ik ben mijn eigen kids al aan het voorbereiden op het minder thuis zijn en het zal voor iedereen wel even wennen zijn, maar eerlijk gezegd verheug ik me er ook op: eindelijk weer het huis uit en onder de mensen zijn, heerlijk!
Natuurlijk ben ik ook wel nerveus, want ben ik wel wie de school verwacht, kan ik de namen en regels snel genoeg leren, zullen de kinderen mij wel al als een van de juffen zien en naar mij luisteren? Ben ik niet alleen een last voor de leraar die me gaat begeleiden, maar kan ik me ook snel nuttig maken? Allemaal vragen waar ik volgende week wellicht al meer duidelijkheid over heb.
Toen ik een open dag van de hogeschool Leiden bijwoonde, werd ik wel verrast door de introductie daar. Zij begonnen de sessie met aan te geven dat het plan om zij-instromers voor de klas te zetten niet alleen uit nood is geboren, maar ook omdat er behoefte is aan mensen vanuit een andere richting met een ander soort ervaring. Die invalshoek gaf mijn zelfverzekerdheid een boost. Ik ben geen tweede keus, mijn ervaring buiten het onderwijs wordt ook echt gewaardeerd. Zo kun je het dus ook bekijken!
En ook de sessie vanuit DIT IS WIJS stemde mij hoopvol. Hierin werden mij praktische tools aangeboden voor de eerste dagen op school, een soort eerste hulp voor starters. Deze concrete en direct bruikbare info gaat mij zeker helpen. Maar ook vanuit daar weer het fijne advies om vooral mezelf te zijn en niet een rol te spelen, omdat in dit vak je eigen aanpak en persoonlijkheid je belangrijkste gereedschappen zijn.
Een ding is zeker, mijn nieuwe werkgever en collega’s kunnen niet wachten tot ik er ben. Ik voel me echt welkom en ik weet dat ik een nuttige bijdrage kan leveren. Ik ben er klaar voor en ga me volledig inzetten voor de kinderen en leerkrachten die mij zo hard nodig hebben. En ondertussen ben ik ook best een beetje trots op mezelf. Het is toch best een gedurfde stap:-)
